Maarten Keulemans had een prikkelende column in de Volkskrant vorige week, waarin hij de wetenschap opriep om de bloggende academicus eens serieus te nemen. Ons blog was één van de voorbeelden die hij aanhaalde, naar aanleiding van een sessie op het congres ‘Bessensap’ over wetenschapsblogs waarbij ik in het panel zat.
Vrijwel alle wetenschappers die over hun vakgebied bloggen doen dat omdat ze de wetenschappelijke inzichten willen delen met een breed publiek. Wij zijn daar op geen uitzondering. En vrijwel alle bloggende wetenschappers doen het onbetaald, naast hun reguliere werk. En dat terwijl NWO het ‘belangrijk vindt dat onderzoek wordt gedeeld met een heel breed publiek’, zo had Keulemans opgetekend uit de mond van Stan Gielen, hoofd van NWO.
Op twitter kwam vervolgens een levendige discussie op gang, waarin naast volmondige support ook een aantal beren op de weg werden gesignaleerd:
Jona Lendering, een actieve en breed gewaardeerde blogger over de oudheid, schreef een kritische reflectie. Beurzen voor wetenschapsbloggers zouden volgens hem leiden tot een eenheidsworst onder blogs, die dan allemaal de geldschieter naar de mond gaan praten.
En een klein steekje onder water indachtig ons laatste twitterfittie met Maarten Keulemans, met wie wij het niet altijd eens zijn:
Taalwetenschapper Marten van der Meulen schreef ook een erg raak stukje. Volgens hem komt wetenschapscommunicatie/populariseren/bloggen toch vaak op de laatste plaats binnen het takenpakket van een wetenschapper. Het gaat ten koste van ander werk (het echte werk), of ten koste van je sociale leven (het echte leven). In plaats van te focussen op beren op de weg –die er zeker zijn- focust Marten op wat er wat er met weinig geld al mogelijk is:
Het stomme is dat het echt niet over astronomische bedragen gaat. Twintig bloggers (om te beginnen), 0,1 fte à €500 per maand, dat is €120.000 per jaar. Gooi er wat geld voor techniek bij en je komt op anderhalve ton.
Populair-wetenschappelijke boeken vallen ook tussen wal en schip:
Het is op dit moment voor een wetenschapper (voor zover ik weet) volstrekt onmogelijk een beurs te krijgen voor het schrijven van een populariserend boek.
Dat is ook mijn indruk. Als iemand een voorbeeld weet van het tegendeel dan houd ik me van harte voor die informatie aanbevolen!
Het hoofd van NWO, Stan Gielen, reageerde via twitter ook op de discussie, wat echter niet helemaal inging op het punt dat Maarten Keulemans maakte:
Inderdaad. Die 5% voor outreach en communicatie (eveneens gebruikelijk bij EU projecten) is vaak een sluitpost, waarvan bijvoorbeeld een brochure of website over het onderzoeksproject gemaakt wordt. Dit is iets heel anders dan een structureel wetenschapsblog over een breed veld. Het doel is ook compleet anders: Het eigen onderzoeksproject op de kaart zetten, en onderzoeksresultaten daarvan beschikbaar maken (dat die resultaten vervolgens nauwelijks gelezen worden deert blijkbaar niemand). Versus de inzichten van een breed en maatschappelijk relevant onderzoeksveld over de publieke bühne proberen te krijgen en daarover in discussie kunnen gaan met wie dat wil. Wetenschappers dwingen om aan communicatie te doen lijkt me niet de beste weg. Wetenschappers die vanuit een innerlijke drive graag, goed en duidelijk communiceren over hun vakgebied: dat mag best gewaardeerd en dus beloond worden.
Een belangrijke en lastige vraag is natuurlijk wie er op basis van welke criteria beslist welke blogs in aanmerking zouden komen voor financiering. En hoe te laveren tussen een berg aan bureaucratie enerzijds en een fonds waarop iedereen met een mening over wetenschap zich kan intekenen anderzijds. Er zijn nogal wat bloggers met een afwijzende houding tegenover de klimaatwetenschap die desondanks pretenderen er een heel wetenschappelijke kijk op na te houden. En die bloggers hebben nog aardig wat invloed ook; velen laten zich door hen voor de gek houden. Het kaf van het koren scheiden zou een belangrijke taak zijn van een eventuele fondsenverstrekker. Het moge duidelijk zijn dat dat een potentieel wespennest is.
Overigens was er tot een aantal jaar geleden in Nederland het Platform Communication on Climate Change (PCCC), waarbij verschillende kennisinstituten waren aangesloten om de inzichten van klimaatonderzoek op een gedegen en begrijpelijke manier te communiceren. Het PCCC hield o.a. een website bij (klimaatportaal.nl; niet langer on-line) met een FAQ en nieuwsberichten, organiseerde symposia, en bracht een jaarlijkse brochure uit met een update over de klimaatwetenschappelijke inzichten, getiteld “De Staat van het Klimaat” (niet te verwarren met het gelijknamige boek van Marcel Crok, waar het PCCC een stevige inhoudelijke reactie op schreef). Het PCCC was een mooi voorbeeld van instituuts-overstijgende wetenschapscommunicatie over een breed en maatschappelijke relevant terrein. De overheidsfinanciering hiervoor is echter een aantal jaren geleden stopgezet.
image credit: xkcd
Klimaatverandering 
“Wetenschapscommunicatie: iedereen vindt het belangrijk, maar niemand wil ervoor betalen.”
Huh? Wetenschapsjournalisten (Schilling, Keulemans, etc.) worden gewoon betaald. En praktiserende wetenschappers die op persoonlijke titel bloggen doen er m.i. wijs aan om het voor eigen rekening te houden.
Bart, voor zover ik weet doet geen van de ‘Klimaatverandering’- teamleden enig klimatologisch onderzoek / veldwerk waar hun reputatie c.q. carrière c.q. geloofwaardigheid van afhangt. Wat mij betreft is dat voldoende garantie om van harte te betalen voor de info die jullie met grote regelmaat en ijzeren discipline verschaffen.
Niets is gratis volgens de hoofdwetten van de thermodynamica. Ergo: in de onbetaalde service van ‘Klimaatverandering’ schuilt een afrekening. En ik vermoed dat die afrekening klimaatontkenners betreft – tell me if I’m wrong.
Wat ik wil zeggen: wetenschapscommunicatie is iets anders dan ritueel afslachten van pseudo-sceptici en klima-ontkenners.
LikeLike
Bepalen of iets wetenschap of pseudo-wetenschap is is makkelijke genoeg voor mensen met expertise die zouden bepalen of een blog wordt ondersteund. Ik ken wellicht 3 klimaatblogs waar het moeilijk is of was deze in te delen.
Ook al is 120 k€ per jaar of 6k€ per blog niet duur, per lezer is het noch steeds een behoorlijk bedrag. Wellicht wordt dat beter op variable-variability.blog.nwo.nl of theconversation.nl, maar wat dat betreft is het waarschijnlijk beter om goede wetenschapsjournalistiek te ondersteunen.
LikeLike
Hoi Victor,
Je zegt: “Bepalen of iets wetenschap of pseudo-wetenschap is is makkelijke genoeg voor mensen met expertise die zouden bepalen of een blog wordt ondersteund.”
Ja, ik denk eveneens dat een KNAW of NWO wel in staat is om ‘echte’ wetenschapsblogs (zoals dat van jou, van Jona Lendering of klimaatverandering.wordpress.com) te onderscheiden van pseudo-wetenschap. Echter, bij twijfelgevallen kan dat tot verhitte discussies leiden waar de beschuldiging op de loer ligt dat KNAW of NWO een bepaald maatschappelijk-politiek perspectief zou prefereren boven een ander perspectief.
Stel eens dat NWO besluit om http://variable-variability.blogspot.com financieel te gaan ondersteunen. Voor de meeste blogstukken zal dat geheel terecht zijn maar enkele blogstukken zijn dan wel polemiek gericht tegen WUWT en wat Anthony Watts daar zoal uitkraamt – nogmaals, m.i. geheel terecht. Dan wordt wetenschapscommunicatie vermengd met een bepaald perspectief van jouw zijde – wat ‘blogging’ nu eenmaal inhoudt.
Ik weet niet of dat niet tot politieke problemen zou leiden. 😀
LikeLike
Hi Goff,
De titel is opzettelijk wat zwart-wit gesteld, maar waar het mij om gaat is dat de traditionele manieren van wetenschapscommunicatie vaak over een specifiek nieuw onderzoek gaan, en niet over de basale inzichten en achtergronden van een bepaalde tak van wetenschap. Terwijl dat laatste juist wel heel belangrijk is om over het voetlicht te brengen (voor zover het niet allang bij iedereen bekend is natuurlijk). Iedereen zal beamen dat het idnerdaad belangrijk is dat burgers van die basale inzichten op de hoogte zijn, maar daar voorziet de traditionele wetenschapscommuncaitie en -journalistiek helaas niet in. Blogs in sommige gevallen wel, maar Bob geeft terecht aan dat blogs van nature ook weer indivudueel en soms polemisch van aard kunnen zijn. Vandaar dat ik ook het voorbeeld gaf van het PCCC als initiatief om brede wetenschapscommunicatie te ondersteunen (en nu dus helaas niet meer).
De tweede helft van je comment volg ik niet helemaal. Ik geef les over o.a. klimaatverandering en werk daarnaast soms ook mee aan assessment studies ohgv klimaatverandering (eveneens pro bono – een beetje een Gekke Henkie ben ik dus wel). Maar de opmerking over afrekening vat ik niet helemaal. Volgens mij doen wij hier trouwens heel wat meer dan alleen “ritueel afslachten van pseudo-sceptici en klima-ontkenners” (jouw woorden; niet de mijne).
LikeLike
“Dan wordt wetenschapscommunicatie vermengd met een bepaald perspectief van jouw zijde – wat ‘blogging’ nu eenmaal inhoudt. Ik weet niet of dat niet tot politieke problemen zou leiden.”
Bob, het werkelijke probleem – de olifant in de kamer – is dat het ‘ideaal’ van KNAW en NWO om vrij van maatschappelijk-politiek perspectief te zijn zelf een maatschappelijk-politiek perspectief op wetenschap en wetenschapscommunicatie is. Bovendien: iedereen weet van COP21 en 22. Klimatologische data en blogging daarover zijn daardoor niet waarde-vrij.
Het is precies wat je zegt: wetenschapscommunicatie via blogging kan niet zonder standpuntbepaling en dus perspectief. Het kan epistemologisch niet. En het kan pragmatisch niet: elke blogger en zijn evt. geldschieter heeft zich te verhouden tot (inter)nationale afspraken, convenanten en wetten inzake Co2 reductie en energietransitie. Wetenschapscommunicatie inzake klimatologie heeft daarmee een duidelijke en onvermijdelijke maatschappelijk-politieke lading.
LikeLike
Hallo Goff,
“… is dat het ‘ideaal’ van KNAW en NWO om vrij van maatschappelijk-politiek perspectief te zijn”
Het perspectief van een KNAW en NWO is dat zij “onafhankelijk” zijn. De vraag is: onafhankelijk van wat en van wie? In het mission statement van de KNAW komt zowel het woord ‘onafhankelijk’ voor, als:
https://www.knaw.nl/nl/de-knaw/taken
De KNAW claimt dus niet om ‘waardevrij’ te zijn, maar hecht aan de algemene waarden van welzijn en welvaart en dat kennis en creativiteit daar de belangrijkste grondstoffen voor zijn.
Een blog neemt echter, dikwijls, ook een politiek gezichtspunt in. Dat geldt bijvoorbeeld voor sommige van de blogstukken van Victor, zoals de polemiek tegen Anthony Watts. Ik kan me maar moeilijk voorstellen dat KNAW/NWO met name de laatstgenoemde blogstukken gaat financieren, ondanks dat ik het eens ben met die blogstukken. Daarvoor bevatten de laatstgenoemde blogstukken teveel een persoonlijk, individueel perspectief (wat juist één van de aantrekkelijke kanten van ‘blogging’ is).
Het voorbeeld dat Bart geeft, het voormalige PCCC, was m.i. meer geschikt voor dergelijke financiering (en had dan ook budget vanuit de overheid).
LikeLike
“Maar de opmerking over afrekening vat ik niet helemaal. Volgens mij doen wij hier trouwens heel wat meer dan alleen “ritueel afslachten van pseudo-sceptici en klima-ontkenners” (jouw woorden; niet de mijne).”
Inderdaad, jullie doen heel wat meer dan wat ik zie als ‘ritueel afslachten’ van pseudo’s en ontkenners – hulde! daarvoor.
Wat ik ermee wilde zeggen is dat academisch te woord staan van pseudo’s en ontkenners Pearls Before Swine is. Het komt gewoon neer op academisch belachelijk maken – neersabelen – van de pseudo en de ontkenner. Dat ’onlookers’ daarmee geïnformeerd worden – een argument dat hier nogal eens wordt gehanteerd – betwijfel ik ten zeerste. Klimatologische info die je verschaft kan maar beter niet over de rug gaan van ontkenners van die info. Dat is wat ik bedoelde met het verschil tussen wetenschapscommunicatie en afslachten van pseudo’s en ontkenners.
LikeLike
Beste Goff,
“Inderdaad, jullie doen heel wat meer …”
Inderdaad. In veel gevallen worden ‘onlookers’ echter wel degelijk geïnformeerd door de discussie aan te gaan met de “pseudo[sceptici] en ontkenners”. Dat is het geval indien er vragen, twijfels of drogredenen beantwoord worden die breder leven.
Mijns inziens denk jij al te zeer in een model waarbij we uitsluitend “klimatologische info” zouden zenden en de ontvangers van de informatie alles voor zoete koek zouden moeten accepteren. Dat is een verouderd model van wetenschapscommunicatie: een situatie waarbij de wetenschapper met donderende stem de conclusies verkondigt… en daarmee is de kous af.
We leven in een tijd waarin velen het twee-richtingsverkeer prefereren en vooral willen argumenteren, tegenwerpen en debatteren om te kunnen begrijpen *hoe* de wetenschappelijke conclusies tot stand komen. Dat, in jouw woorden, COP21 en COP22 bepaalde wetenschappelijke conclusies omvat, wil nog niet zeggen dat het publiek dan begrijpt *hoe* die conclusies tot stand komen. Debatteren met ‘ontkenners’ kan voor de toeschouwers of meelezers (uiteraard NIET voor de ‘ontkenners’ zelf) helpen om te begrijpen wie er de beste argumenten en onderbouwing aandraagt.
Er zijn overigens wel grenzen. Gisteren werd er bijvoorbeeld even een mallotige reactie geplaatst o.a. over HAARP en malware op een telefoon. Daarop ingaan helpt in geen enkel opzicht om te begrijpen hoe het klimaatonderzoek tot haar conclusies komt. Die reactie hebben we dan ook verwijderd.
LikeLike
“En vrijwel alle bloggende wetenschappers doen het onbetaald, naast hun reguliere werk.”
Aldus Barts stuk hierboven. Is bekend wie de weinigen zijn die betaald worden, door wie ze betaald worden, hoe ze betaald worden?
Overigens attendeer ik op iets dat het onderscheid wetenschapper / bloggende academicus m.i. nogal arbitrair maakt. Ik neem Klimaatverandering.wordpress.com als voorbeeld. De meeste blogstukken hier zijn het resultaat van ’t volgen / sonderen van de stroom academische klimatologische publicaties. Dat is regelrecht wetenschappelijk handwerk. Het is bovendien wetenschappelijk denkwerk vanwege de ‘links’ (letterlijk en figuurlijk) waarmee de blogstukken rijkelijk gelardeerd zijn. Elke projectleider van willekeurig klimatologisch onderzoek zou in zijn handjes knijpen met dergelijk hand- en denkwerk in zijn team.
Ik kan me dan ook niet voorstellen dat klimaatonderzoekers het werk van dergelijke bloggers onopgemerkt laten en er niet van profiteren. Iets voor een survey onder klimatologische projectleiders, lijkt me, en dan krijgen we een indicatie van wat blogs, en welke blogs, hen waard zijn. Wetenschappers zijn competent om de wetenschappelijke kwaliteit van communicatie-blogs te beoordelen.
LikeLike
Bob,
geen opmerkingen s.v.p. over communicatie-modellen die ik al dan niet zou hebben. Wetenschapscommunicatie is geen educatief ding. Het is info-verschaffing via www en of het educatief is voor de lezer, daar heb je geen enkel idee laat staan zeggenschap over.
LikeLike
Goff,
Helemaal eens met je opmerking: “Wetenschappers zijn competent om de wetenschappelijke kwaliteit van communicatie-blogs te beoordelen”.
Wat Victor Venema eveneens aangaf.
LikeLike
Hallo Goff,
“Wetenschapscommunicatie is geen educatief ding. Het is info-verschaffing via www …”
Nee, wetenschapscommunicatie is tegenwoordig tweerichtingsverkeer: een spel van vraag en antwoord, van tegenwerping en onderbouwing of verduidelijking. Het is interactief in plaats van één zender –> vele ontvangers.
Als wetenschapscommunicatie tegenwoordig GEEN tweerichtingsverkeer zou zijn, dan heb je ook geen blogs nodig. Dan volstaat immers het aloude gedrukte krantenartikel met één zender –> vele ontvangers.
Bij het communiceren van wetenschappelijke resultaten is het vaak onvermijdelijk om ‘educatie’ te bedrijven: wat is überhaupt een broeikasgas? Wat is een stralingsbalans en waarom is het onderscheid tussen een Watt en een Joule relevant? Wat is langgolvige warmtestraling eigenlijk? Lang niet iedereen heeft de basisbegrippen paraat. Dan zal je soms aan ‘educatie’ dienen te doen om de wetenschappelijke resultaten succesvol te kunnen communiceren.
LikeLike
“Als wetenschapscommunicatie tegenwoordig GEEN tweerichtingsverkeer zou zijn, dan heb je ook geen blogs nodig. Dan volstaat immers het aloude gedrukte krantenartikel met één zender –> vele ontvangers.”
Bob, een blogstuk *is* een variant van het aloude krantenartikel. Het is het aanhangende discussie-draadje waar verkeer plaatsvindt. Geen tweerichtingsverkeer, zoals je stelt, maar multirichtingsverkeer: lezer X reageert op het blogstuk, meelezers Y en Z reageren op X, de blogsstukschrijver reageert eventueel op X,Y, Z et cetera.
Wat betreft je opm. over ’educatie’ neem ik ongevraagd de vrijheid je te wijzen op een ogenschijnlijk klein maar beslissend detail: onder volwassenen is er enkel sprake van educatie wanneer en indien een X in het discussiedraadje info vraagt aan een (evt. beter geïnformeerde) Y. Zonder dergelijke vraag is elke reactie van Y gewoon info-verschaffing, éénrichtingsverkeer, over de basisbegrippen die je noemt.
Kortom, het is onmogelijk dat de info-verschaffer ‘eigenaar’ is van de educatieve kwaliteit van zijn info-verschaffing. De educatieve bal ligt *nooit* aan je voet.
Overigens blijft mijn vraag van hierboven juli 2, 2018 om 18:10 |staan: Is bekend wie de weinige bloggende wetenschappers zijn die betaald worden…”?
LikeLike
Beste Goff,
“Bob, een blogstuk *is* een variant van het aloude krantenartikel.”
Nee, de essentie van een blog (dat is wat ik schreef, niet “blogstuk”) is dat eronder commentaar geleverd kan worden; dat er gediscussieerd kan worden met de auteur(s) en met andere reageerders.
Een blog is interactief, in tegenstelling tot een krantenartikel.
Verder schreef ik dat wetenschapscommunicatie tegenwoordig tweerichtingsverkeer is (of wellicht ‘multirichtingsverkeer’). Hoe dan ook is de tijd voorbij van één zender –> vele ontvangers.
De educatieve kwaliteiten van een blog, overigens ook van (werk)colleges, practica, werkgroepen etc., wordt niet alleen bepaald maar door degene met de beste informatie (de docent, auteur, hoogleraar). Juist als er interessante vragen gesteld worden en de deelnemers laten weten wat zij wél begrijpen en vooral wat niet… draagt dat bij aan succesvolle educatie. Soms leert de docent dan ook nog wat bij.
Waar het me om ging:
— een blog is een interactieve vorm van wetenschapscommunicatie (en soms ook van educatie). Dat is een sterk punt;
— de interactie houdt in dat óók reacties van “pseudo’s en ontkenners” leerzaam kunnen zijn en de discussie met hen bij kan dragen aan de (wetenschaps)communicatie.
LikeLike
“Is bekend wie de weinige bloggende wetenschappers zijn die betaald worden…”?
Een voorbeeldje werd al door Bart genoemd: het vroegere PCCC. Dat werd tijdens werktijd geschreven door wetenschappers van KNMI en PBL (in een klein deel van hun tijd).
Joe Romm (natuurkundige) wordt ook betaald voor het bloggen, het is zijn werk: https://thinkprogress.org/climate/
door:
https://en.wikipedia.org/wiki/Center_for_American_Progress#Center_for_American_Progress_Action_Fund
LikeLike
“… is dat het ‘ideaal’ van KNAW en NWO om vrij van maatschappelijk-politiek perspectief te zijn”
Dan kunnen ze beter geen bloggers financieren. Nauwelijks iemand wil een blog post lezen die net zo onleesbaar is als een wetenschappelijk artikel of als de corporate identify glossy van NWO/DFG/SNF/FWF/Uni Bonn, etc.
Geen probleem voor mij. Ik schrijf vooral omdat het helpt bij het nadenken. Plus af en toe een noodkreet over de domheid van een deel van de mensheid. Ik heb veel liever vrijheid als geld.
Ben ik polemisch als het om domheid/WUWT gaat? Was me niet opgevallen. http://variable-variability.blogspot.com/2014/12/the-quality-assurance-system-of-wuwt.html
LikeLike
Ik geloof dat Blogger één van de eerste websites was waar iedereen kon bloggen. Oorspronkelijk had blogger geen commentaar mogelijkheid. De maker (Evan Williams, ook Twitter & Medium) vond dat geen verbetering en is later door de concurrentie gedwongen worden dit in te voeren.
Voor mijn is de essentie van bloggen eerder dat de stukken relatief spontaan geschreven zijn.
LikeLike
Bob, Joe Romm is natuurlijk geen wetenschapper meer.
LikeLike
Hi Marco,
Je hebt gelijk, Joe Romm is geen wetenschapper meer. Er zijn weinig voorbeelden van gefinancierde wetenschapsblogs, PCCC was er een van en volgens mij had:
http://scienceblogs.com
wel financiering, maar dan als ‘non profit’ onder sectie 501(c)(3) van de Amerikaanse belastingwetgeving (donaties die aftrekbaar zijn van de belastingen). Korte tijd was nota bene Pepsi Cola een donateur:
https://en.wikipedia.org/wiki/ScienceBlogs#“PepsiGate”
Victor zegt: “Ik heb veel liever vrijheid als geld.” Helemaal mee eens.
LikeLike
“Ik schrijf vooral omdat het helpt bij het nadenken. Plus af en toe een noodkreet over de domheid van een deel van de mensheid. Ik heb veel liever vrijheid als geld.”
Victor, dat is vlekkeloze motivatie: geen ongevraagde educatie, geen betaling daarvoor nodig of gewenst. Compliment voor je duidelijkheid en eerlijkheid.
LikeLike
Ik heb in het verleden wel de nodige discussies gevoerd over de kwestie geld versus vrijheid, maar dan gerelateerd aan de andere bezigheid waar een flink deel van mijn tijd in zit: muziek. Zowel in de muziek als bij het bloggen gaat vrijheid wat mij betreft boven geld.
Maar dat betekent niet dat ik een vergoeding per definitie afwijs. Er zitten namelijk twee kanten aan de relatie tussen geld en vrijheid. Financiële afhankelijkheid kan heel makkelijk een beperking van de vrijheid opleveren. Maar financiële onafhankelijkheid (“geld speelt geen rol omdat het er gewoon is”) creëert juist vrijheid.
Of financiering vrijheid kost of juist oplevert hangt helemaal af van de voorwaarden die er aan verbonden zijn en de belangen die daar eventueel achter zitten. Heel belangrijk in dit opzicht: transparantie.
LikeLike
Bart stelt in het stuk hierboven: “Vrijwel alle wetenschappers die over hun vakgebied bloggen doen dat omdat ze de wetenschappelijke inzichten willen delen met een breed publiek. Wij zijn daar op geen uitzondering.“
De vraag is waarom je die inzichten eigenlijk wilt delen met een breed publiek. Het antwoord op die vraag is in zijn geval (zie de pagina ’over ons’): de wetenschappelijke feiten over het voetlicht brengen ten behoeve van een zinnige maatschappelijke discussie over de globale opwarming en de maatschappelijke implicaties daarvan. Daarnaast is het kennelijk een manier om de eigen wetenschappelijke gedachten te ordenen, terwijl Victor dat hierboven overigens als zijn belangrijkste motief om te bloggen noemt. Effe kort door de bocht: maatschappelijke betrokkenheid / inmenging en zichzelf scherp houden via bloggen lijken me de twee belangen van bloggende wetenschappers te zijn.
De vervolgvraag is of de blogger voor de behartiging van die twee eigen-belangen een tegenprestatie (in geld, in natura, in cultura) mag verwachten c.q. vragen. Ik ben zeer sterk geneigd om die vraag negatief te beantwoorden. Hetgeen eventuele sympathiserende goedgeefsheid van derden uiteraard niet uitsluit. Maar dat is iets anders dan een ‘vergoeding’.
LikeLike
Goff,
Je zegt: “De vervolgvraag is of de blogger voor de behartiging van die twee eigen-belangen een tegenprestatie (in geld, in natura, in cultura) mag verwachten c.q. vragen.”
Wij bloggen vrolijk door zonder dat we een tegenprestatie verwachten.
Maar je zou ook een andere vraag kunnen stellen: zou de maatschappij niet iets over mogen hebben voor goede wetenschapsblogs? Het raakt ook wel aan een discussie die onder muzikanten wordt gevoerd: als je muziek voor niks weggeeft, of voor een schijntje ergens optreedt, draag je bij aan het beeld dat muziek een wegwerpproduct is.
LikeLike
Hans,
Eerst en vooral: keep on truckin’ met bloggen met of zonder vergoeding / tegenprestatie. Had ik de middelen dan zou ik het voltallige Klimaatverandering-team met ieders aanhang en tot in de evt. derde generatie vrijhouden voor een symposium naar jullie keuze waar ook ter wereld. Twee symposia’s. Drie voor mijn part, geld speelt geen rol zei Heer Bommel : )
Tussen haakjes een persoonlijke toelichting: mijn gast-blogstukken op ‘Klimaatverandering’ heb ik beleefd en bedoeld als wat de Britten bedoelen met de uitdrukking ’singing for my supper’. Iets ten dank dank terug doen.
Je legt een link tussen bloggers en muzikanten die beiden voor nagenoeg voor nop hun hart volgen en daarmee als wegwerpproduct worden waargenomen. Dat is nog maar de vraag. Of ze zichzelf als wegwerpproduct percipiëren is een andere vraag.
LikeLike
Hans: ” Maar financiële onafhankelijkheid (“geld speelt geen rol omdat het er gewoon is”) creëert juist vrijheid.”. Ook dat is relatief. Als ‘geld er gewoon is’ kan dat behoorlijk vertekenend uitwerken, zo van ‘ik doe lekker mijn zin, wat kan mij de rest schelen’. Wat wordt die vrijheid dan?
LikeLike
Frank,
“Ik doe lekker mijn zin, wat kan mij de rest schelen” is natuurlijk wel de ultieme vrijheid. Of dat altijd bevorderlijk is voor de kwaliteit is weer een andere kwestie.
Ondertussen heeft ook Marc van Oostendorp hier iets over geschreven. Interessant idee!
LikeLike
Hans,
het gaat hierbij dus om ‘wat geld’, denk ik, en niet om sloten geld. Dat met die aggregaten volg ik niet zo. Bij Foodlog, een discussieplatform over landbouw- en voedselzaken, vragen ze de discussie-deelnemers om een vrijwillige bijdrage van 50€ per jaar. Bij de aantallen deelnemers daar functioneert dat enigszins, bij jullie blog, met goede artikelen, die tijd vragen om ze te maken, zal dat anders moeten. Meer betrokkenheid van iedereen die eraan deelneemt lijkt mij een insteek.
LikeLike
Bij nader inzien onderschrijf ik Hans’ opmerking over ‘wegwerpproduct’. In feite is wetenschappelijk verantwoord bloggen over wetenschap een gunstverlening aan het publiek: je krijgt er weinig tot niks voor terug en doet het uit passie & van harte omdat het leerzaam & aangenaam is om te doen. Dat alles in de hoop / verwachting dat anderen – het ‘brede publiek’ – meegaan in wat je hebt mee te delen. De analogie met muzikanten klopt dus wel.
Hans’ vraag of de maatschappij iets over zou mogen / moeten hebben voor goede blogs of goede muziek beantwoord ik met ‘nee’: musiceren en ook bloggen is zijn eigen beloning. Maar het is waar: een extraatje, een douceurtje, een goede fooi is welkom. Ondertussen is het wel zo realistisch te beseffen dat wat je anno 2018 via blog, twitter of CD hebt mee te delen zoiets is als een een emmer water in het IJsselmeer gieten.
Ondanks decennia-lange wetenschapscommunicatie over de defecte Malthus-hypothese geloven nog steeds -tig miljoen mensen en vooral -tig honderd beleidsmakers dat bevolkingstoename de oorzaak is van massale honger. Terwijl massale honger niets met voedsel te maken heeft en alles met locale logistiek en (inter)nationale organisatie. Alex de Waal (Tufts Univ. en directeur van World Peace Foundation) laat het zien in zijn recente studie getiteld Mass Starvation. The History and Future of Famine. Hij heeft het over de Malthus-zombie: een waanidee waar geen wetenschapscommunicatie tegen opgewassen is. Iets dergelijks geldt voor communicatie over dreigende grondstoffen-schaarste en overmatige vervuiling. Het is al jarenlang bekend en gaat al jarenlang door. Idem met de opwarming. Face it: wetenschapscommunicatie is een passie van en voor gepassioneerden, maatschappelijk is het irrelevant. 1tweet van Trump is maatschappelijk gezien equivalent aan 1K wetenschapsblogs. Super wicked problem.
LikeLike