Gastblog van Jan Paul van Soest
De afgelopen week ontstond een rimpeling in de klimaatvijver. Een rapport van de Global Warming Policy Foundation GWPF zou aantonen dat de zogeheten klimaatgevoeligheid veel lager is dan het klimaatpanel IPCC inschat. Die conclusie is gebaseerd op selectief winkelen in de wetenschappelijke literatuur, zeggen verschillende wetenschappers. Ze hebben gelijk.
Maar als we er nu, for the sake of argument, van uitgaan dat de auteurs, ex-bankier Nic Lewis en ‘sceptisch’ journalist Marcel Crok, de klimaatgevoeligheid beter schatten dan het IPCC. Stel. Dan is de verrassende conclusie dat ook dan bij ongewijzigde CO2-uitstoot het klimaat eind deze eeuw zo’n 2 à ruim 4 oC kan zijn opgewarmd, terwijl op de langere termijn volgens de GWPF-getallen zelfs 7 graden in het verschiet kan liggen.
Kennelijk produceren ‘sceptici’ nu rapporten die ze als ze van het IPCC zouden komen ronduit ‘alarmistisch’ zouden noemen.
Studies die claimen dat de klimaatwetenschap niet deugt of ‘goed nieuws verbergt’ moeten liefst wat sceptisch worden bekeken. Gaat het hier om een bijdrage aan de wetenschap, of om een bijdrage aan het maatschappelijk-politieke debat? Dat laatste is duidelijk het geval. Het stuk is niet in de wetenschappelijke vakliteratuur gepubliceerd, maar is gesponsord door en uitgebracht als rapport van de zich ‘denktank’ noemende lobby-organisatie GWPF van Nigel Lawson. Die stichting houdt zijn financiële bronnen verborgen, maar lijkt onder meer banden te hebben met de gigantische Belchatow kolencentrale in Polen. In Nederland wordt het rapport gepromoot door de Groene Rekenkamer, een Madurodam-versie van de denktanks à la GWPF. Beide organisaties hebben evident een politieke, geen wetenschappelijke agenda, met als boodschap: het klimaatrisico is veel kleiner dan het IPCC beweert, we hoeven niet in actie te komen. Het rapport van Lewis en Crok heeft als doel die boodschap te onderbouwen. Misschien, vermoedelijk zelfs, vinden Lewis en Crok dat ze wél aan de wetenschap bijdragen, als dat zo is moet de conclusie zijn dat ze zich naïef voor een politiek karretje hebben laten spannen.
Opmerkelijk is het dat óók bij de relatief lage klimaatgevoeligheid die uit de rekensommen van Lewis en Crok rolt, de aarde fors blijft opwarmen als er niets aan de CO2-uitstoot wordt gedaan. En misschien nog opmerkelijker is dat ‘sceptici’ die de studie van de GWPF roemen, zelf niet door lijken te hebben dat dit een rechtstreeks gevolg is van de getallen die Lewis en Crok produceren.
Conservatief blog De Dagelijkse Standaard juicht “dat dit heel goed nieuws is: Global Warming is hoogstwaarschijnlijk een heel stuk minder sterk dan velen lang gedacht en geroepen hebben”. Ook de titel van het rapport ‘Een gevoelige kwestie: hoe het IPCC goed nieuws over klimaatverandering verborg’ doet vermoeden dat noch de auteurs noch de opdrachtgever de maatschappelijke consequenties van hun analyse helemaal goed hebben doordacht.
Gevoeligheden
In dergelijke discussies is vaak sprake van twee begrippen voor de klimaatgevoeligheid. Het eerste is de zogeheten Equilibrium Climate Sensitivity (ECS), de opwarming die optreedt bij een verdubbeling van de CO2-concentratie als de energiebalans van de aarde op langere termijn weer in evenwicht is gekomen. Het tweede is de Transient Climate Response (TCR), de opwarming die op de kortere termijn ontstaat op het moment dat de CO2-concentratie is verdubbeld, terwijl het dan nog eeuwen kan duren voordat de energiebalans weer in evenwicht is. Omdat het in het klimaatbeleid veelal over de komende eeuw gaat, is de TCR een belangrijke grootheid.
De auteurs hebben het vooral op deze TCR gemunt. Die zou het IPCC te hoog inschatten, de werkelijke waarde zou een stuk lager zijn. Het IPCC ‘verborg het goede nieuws’. Nic Lewis zegt in het persbericht over de consequenties van de lage schatting van de TCR: “Wij schatten dat bij het een na hoogste emissiescenario van het IPCC de opwarming eind van deze eeuw nog altijd beperkt blijft tot het internationale doel van twee graden.”
Vlag uit?
Kan de vlag dus uit?
Nou, nee. Zelfs niet als de schatting van de klimaatgevoeligheid door Crok en Lewis de juiste is. Immers, Lewis koppelt in deze uitspraak zijn lage klimaatgevoeligheid aan een IPCC-emissiescenario waarin al in een reductie van de CO2-uitstoot is voorzien, het RCP6 in het jargon. Het is echter een goed gebruik als referentie een ongewijzigd-beleidsscenario te nemen, business as usual. In het laatste IPCC-rapport is dat het RCP8.5, waarin de uitstoot doorgaat. Eigenlijk is dat niet eens business as usual: de emissies van CO2 stijgen momenteel zelfs sneller dan in dit hoogste IPCC-scenario. Als de relatief lage klimaatgevoeligheid die Lewis en Crok de beste schatting vinden aan dit RCP8.5 wordt gekoppeld, dan zal de aarde eind deze eeuw dus ongeveer 3 oC zijn opgewarmd ten opzichte van het pre-industriële tijdvak, laat prof. Piers Forster van de Universiteit van Leeds op basis van het rapport zien. Anders gezegd: een iets lagere klimaatgevoeligheid betekent 10, 20 jaar tijdwinst, meer niet.
Als ik her en der naar voren breng dat we deze eeuw op een graad of 3 opwarming afkoersen, is dat in de ogen van de ‘sceptische’ goegemeente ‘alarmistisch’. Als dat zo is moet de GWPF nu zichzelf als alarmistische organisatie afficheren. Wie had dat kunnen denken? Sceptici die met veel bombarie beweren dat het IPCC ‘goed nieuws over klimaatverandering verborg’ komen uit de kast en blijken verontrustende cijfers te hebben geproduceerd.
Studies weggooien
Zoveel is nu wel duidelijk: zelfs als de veronderstelling juist is dat de klimaatgevoeligheid van Lewis en Crok de betere schatting zou zijn, kan de vlag niet uit.
Maar klopt die veronderstelling? Zit het GWPF-rapport dichter bij de waarheid van het IPCC? Is er dan niet een heel klein beetje goed nieuws, 10 of 20 jaar extra tijd bijvoorbeeld?
Het antwoord is: nee. Er is geen enkele reden om aan te nemen dat Lewis en Crok’s schatting meer hout snijdt dan wat de wetenschap tot nu heeft neergelegd. Integendeel. Integendeel.
Het laatste IPCC-rapport geeft, zoals ook in eerdere assessments, een brede spreiding van waarden, die voortkomt uit een veelheid aan benaderingswijzen om de klimaatgevoeligheid te schatten. Elk van die benaderingswijzen hebben hun eigen voor- en nadelen en gebruiksaanwijzingen. Het gehéél aan benaderingswijzen geeft inzicht in het systeem, vindt het IPCC-rapport, dat daarom geen voorkeur voor een van die methoden uitspreekt.
Lewis en Crok “gooien 90% van de studies weg, zonder daar goede redenen voor aan te geven”, zegt klimaatwetenschapper Bart Verheggen in Trouw. Andere reacties uit wetenschappelijke hoek hebben dezelfde strekking: Lewis en Crok winkelen selectief in de beschikbare kennis. De animatie van Jos Hagelaars hieronder illustreert dit.
Schattingen van de klimaatgevoeligheid op basis van paleoklimaatstudies worden door Lewis en Crok gemakkelijk terzijde geschoven als niet representatief voor het huidige klimaat.
Aan gevoeligheidsschattingen op basis van klimaatmodellen maken ze iets meer woorden vuil. Belangrijkste argument is dat de modellen de opwarming flink zouden hebben overschat: de opwarming is in werkelijkheid geringer dan de modelprojecties. Dan deugt de klimaatgevoeligheid van die modellen niet, vinden Lewis en Crok, en wijzen schattingen op basis van klimaatmodellen van de hand. Die belangrijke bronnen wegstrepend, vinden ze alleen schattingen van de klimaatgevoeligheid op basis van recent waargenomen klimaatverandering en een simpel model de ‘veruit superieure’ methode.
Koelende factoren
Tegen die conclusie verzetten de wetenschappers zich heftig. Paleostudies zijn juist grondig doorgevlooid om de conclusies ervan eenduidig en toepasbaar te maken. Wat de modellen en het werkelijke temperatuurverloop betreft is van belang dat in de afgelopen tijd een veel beter inzicht is ontstaan in het verschil tussen eerder gemaakte modelprojecties en de waargenomen realiteit. Het komt er kort gezegd op neer dat er in de afgelopen ca 15 jaar meer koelende factoren waren dan waar de modellen vanuit gingen toen de projecties werden gemaakt. Het gaat dan om wat toevalstreffers mogen heten: een hogere frequentie van verkoelende la Niña’s in die periode bijvoorbeeld, die niet kon en kan worden voorzien, een minder krachtige zonnecyclus die niet kon en kan worden voorzien, en meer uitbarstingen van (kleinere) vulkanen die zonwerend stof hoog in de atmosfeer blazen.
Die factoren werkten toevallig zo samen dat ze de opwarmende trend door de stijgende CO2-concentratie overschaduwden, schrijven klimaatmodellenbouwers Gavin Schmidt en collega’s van NASA in Nature Climate Change. Als die toevalstreffers nadat ze zich hebben voorgedaan aan de modellen worden opgelegd, blijken ze goed te kloppen. Met andere woorden: een toevallige mix van koelende krachten wil nog niet zeggen dat de gemodelleerde fysica in het model niet deugt. En dus ook niet dat de klimaatgevoeligheid die uit dat soort modellen rolt een overschatting is, aldus Schmidt en collega’s.
En tenslotte: ook bij schattingen van de klimaatgevoeligheid op basis van waarnemingen, de voorkeursmethode van de GWPF-studie, zijn kanttekeningen en twijfels te plaatsen. Om te beginnen de haast paradoxale kanttekening dat ook om dit soort schattingen te kunnen maken een model nodig is. Een eenvoudig model, maar toch een model, wat automatisch met zich meebrengt dat veronderstellingen en aannamen moeten worden gedaan. Die hoeven niet vanzelfsprekend met de fysieke wereld overeen te komen. De bedenkers van deze methode, Piers Forster en Jonathan Gregory van de Universiteiten van Leeds respectievelijk Reading, zijn dan ook de eersten om dat te erkennen. Forster wijst erop dat Lewis en Crok veel te luchtig over de tekortkomingen van nota bene zijn eigen methode heenstappen.
Opzet mislukt
De conclusies zijn glashelder.
Lewis en Crok hebben een opmerkelijke oefening gedaan door de klimaatgevoeligheid te schatten op basis van een beperkt aantal studies die op waarnemingen, in plaats van op modellen of paleoklimaatinzichten zijn gebaseerd. Daaruit rolt een relatief lage klimaatgevoeligheid. De selectie van studies en parameters waarop wordt geleund is eenzijdig en niet goed verdedigbaar. Maar zelfs dan wijkt de zo gevonden klimaatgevoeligheid maar weinig af van de bandbreedte die het IPCC vindt. De centrale claim van het rapport dat het IPCC ‘goed nieuws verborg’ valt genadeloos door de mand. Maar opmerkelijker nog: ook met hun selectief afgeleide lage klimaatgevoeligheid betekent voortzetting van de huidige CO2-emissies een opwarming van om en nabij de 3 oC ten opzichte van de pre-industriële situatie, tot misschien wel 7 oC op de langere termijn.
Als het doel van de GWPF en de Groene Rekenkamer was om een rapport te laten maken dat de klimaatverandering moest bagatelliseren en de noodzaak voor CO2-reductie moest wegnemen, dan is de verrassende conclusie dat die opzet onbedoeld geheel is mislukt.
Jan Paul van Soest
is partner bij De Gemeynt, samenwerkingsverband van adviseurs, denkers en entrepreneurs.
Klimaatverandering 
Het reisdoel staat vast. In 50 tot 70 jaar zal global warming plaatsvinden met 2 tot 3 ºC. Science is settled. BAU scenario’s kunnen we nauwelijks ontlopen. Energietechnologie is niet opgewassen tegen de aanpassing. Innovatie kan niet worden versneld. De vraag is zelfs of er genoeg grondstoffen zijn om de duurzame energiesystemen te bouwen die nodig zijn voor 9 miljard aardbewoners.
Crok en Lewis menen te moeten slijpen aan het IPCC-rapport maar in feite komt het neer op politoeren. Het IPCC gaat er van glimmen. Let op de vele snelle en eensgezinde reacties in de blogoshere van mainstream wetenschappers en kenners.
Het is goed dat we deze discussie achter de rug hebben voordat de WG 2 en 3 rapporten uitkomen.
LikeLike
Pieter,
“Science” is settled” zeg je maar dat dacht ik toch niet. “Science goes on” lijkt me correcter. En ik zou daarbij willen onderstrepen dat het L&C rapport geen bijdrage aan de science is. Wat wel an en lang ‘settled’ is, is de inschatting van opwarmingsrisico’s. Je opm. dat L&C niet aan de IPCC rapportage slijpen maar haar glimmend opwrijven is de spijker op de kop.
Het is mij onduidelijk wat precies L&C ertoe heeft gebracht om de bestaande inschatting van de opwarmingsrisico’s op te wrijven. Maar het effect is dat hun assessment (want dat is het, niet meer of minder) het b.a.u. -scenario in de schijnwerper heeft gezet. Ik zie het als uitbreiding van common ground voor de gedachtenwisseling met AGW-twijfelaars en ontkenners.
LikeLike
@ G.J. Smeets
“Ik zie het als uitbreiding van common ground voor de gedachtenwisseling met AGW-twijfelaars en ontkenners.”
Ik zie geen enkele mogelijkheid om op basis van dit rapport een zinvolle discussie aan te gaan met de “ontkenners”
Zie ook bijvoorbeeld Hans Labohm die weer vrolijk beweert dat de invloed van de zon niet voldoende is meegenomen.
http://www.dagelijksestandaard.nl/2014/03/vn-klimaatpanel-stevig-op-de-vingers-getikt-door-lewis-en-crok
Ze zijn niet “sceptisch” het zijn ontkenners van het type Anything But Carbon en doodsbang voor enige inmenging van de overheid.
LikeLike
Heijdensejan,
ja, die link had ik al gezien. Labohm’s bewering over de invloed van de zon is precies wat ik bedoel: de manouevreer-ruimte van AGW-ontkenners wordt steeds kleiner en de common ground wat betreft risico-inschatting wordt steeds groter. Bijgevolg wordt de politiek-maatschappelijke relevantie van de risico-inschatting steeds explicieter en komen de neo-liberale motieven en pre-occupaties steeds verder aan de oppervlakte. Allemaal winst. Vergeet niet dat het probleem voor neo-liberalen niet CO2-concentraties is. Hun probleem is hoe ze ‘adaptatie’ kunnen verkopen op een markt waar vooral vraag is naar ‘mitigatie’. Het L&C rapport drijft dat neo-liberale probleem op de spits.
LikeLike
Fulco, geen “sockpuppeting” ajb (door jezelf nu plotseling “I scepticus” te noemen), en ook geen off-topic gedoe over een komende ijstijd e.d. Ik heb je comment verwijderd.
B.v.d.
LikeLike
Hi Goff en Heijdense Jan,
Even een opmerking n.a.v. wat jullie hierboven zeggen: in menig opzicht voeren ideologen altijd al “Yesteryear’s Battles”.
Je ziet het ook in de propaganda rond de crisis op de Krim en in Oekraïne. Vanuit Moskou probeert men het te ‘framen’ in termen van yesterday’s battle WO II: in Kiev zouden de erfgenamen van de Nazi’s aan de macht zijn gekomen middels een ‘Putsch’. In het Westen propageren sommigen juist dat de koude oorlog herleeft.
Meer on-topic: het is de historische en ideologische optiek van waaruit ‘klimaatsceptici’ het onderwerp benaderen. Zij denken dat klimaatbeleid de erfgenaam is van het door hen zo gevreesde socialisme en communisme, en proberen dáárom die ideologische oorlog uit de 20e eeuw alsnog uit te vechten. Labohm lijkt me wel een aardige illustratie.
Prof. Naomi Oreskes heeft de historische dimensie van ‘klimaatscepsis’ in dit radio-interview (met studio-beeld) heel fraai geanalyseerd:
Ik zie wel veel in wat Pieter Zijlstra hierboven aangeeft: ‘klimaat’ is ten onrechte (en wellicht doelbewust) tot een kapstok gemaakt voor ideologische meningsverschillen uit de 1e en deels 2e helft 20e eeuw. Oplossingen uit die tijd voldoen echter niet.
LikeLike
Nee hoor dat is voor mensen als Labohm geen probleem, ze negeren alles wat ze niet bevalt en kakelen gewoon verder over een ander thema. De lezers van Hans zouden het niet accepteren als het standpunt verandert en Hans bijvoorbeeld gaat pleiten voor CO2 belasting of subsidies op zon of wind.
Het is puur ideologie en Hans heeft te lang AGW afgeschilderd als een door links gemaakt probleem
LikeLike
Het lijkt me wel van belang onderscheid te maken tussen iemand als Labohm enerzijds en Lewis & Crok anderzijds.
Labohm blijkt regelmatig het spoor bijster te raken op het meest elementaire niveau van de natuurwetenschap. Zoiets als de wet van behoud van energie is niet aan hem besteed. En hij vond het prima dat Thoenes afgelopen zaterdag op zijn plekje schreef: “De ‘broeikastheorie’ is nooit experimenteel bewezen en is volgens de sceptici volledig weerlegd” . (Als ik hier zoiets zou schrijven zou ik de wind ongenadig van voren krijgen – de meeste “sceptici” proberen nu juist van dat imago van “ontkenners van eeuwenoude en omstreden wetenschap” af te komen.)
Dan staan Lewis en Crok toch wel wat dichter bij de wetenschap. De ideeën van Lewis zijn, toen hij ze vorig jaar publiceerde, ook wel met interesse ontvangen door de wetenschap. Met dit rapport geeft hij zijn eigen geloofwaardigheid wel een forse knauw, omdat de analyse in zo’n enorme hoeveelheid retoriek wordt verpakt. En omdat, zoals Jan Paul hierboven laat zien, Lewis en Crok weglopen van het resultaat van hun eigen berekeningen: dat meer dan 2 °C opwarming onvermijdelijk is bij ongewijzigd beleid.
LikeLike
“Het lijkt me wel van belang onderscheid te maken tussen iemand als Labohm enerzijds en Lewis & Crok anderzijds.”
Mee eens. De ideologische dimensie is overigens ook weer niet zo ver weg wanneer je over de GWPF spreekt.
Zelfs als je for the sake of argument de eenzijdige schattingen van Lewis en Crok zou volgen praat je rond 2100 over een aanzienlijke klimaatverandering, en bij ‘business as usual’ zal het niet plotseling stoppen in 2100. Een pluspunt van dit rapport is dat de GWPF blijkbaar de antropogene origine van de huidige klimaatverandering erkent.
Jan Paul, dank voor dit heldere essay. 🙂
LikeLike
@Jan Paul van Soest,
dat is wat mij betreft een helder overzicht. Een opm. daarbij:
De L&C assessment die door GWPF is gepubliceerd is door GWPF voorzien van de disclaimer dat die assessment voor rekening komt van beide auteurs. Het is dus niet meer of minder dan dat: de beoordeling van klimaatwetenschappelijke gegevens door L&C. En voorzien van een voorwoord door Judith Curry waarin ze aangeeft dat beide auteurs maar weinig kans hadden om hun werkstuk ergens gepubliceerd te krijgen:
“While writing this Foreword, I considered the very few options available for publishing a report such as this paper by Lewis and Crok. I am appreciative of the GWPF for publishing and publicizing this report.”
Duidelijker kan het niet worden: het is klimaatwetenschapelijk hobby-isme in een p.r.-jas.
@Bob, mee eens met je gedachte dat ‘klimaat’ onterecht kapstok wordt gemaakt voor ideologische meningsverschillen uit de vorige eeuw. Maar… Labohm c.s. ziet dat dus echt anders. Hij heeft met het L&C rapport wetenschappelijke manoeuvreer-ruimte verloren en de billen liggen nu bloot: accent op mitigatie dan wel adaptatie. Maak je borst maar nat, het gaat voortaan enkel over de perceptie van risico’s. En dat is een ideologisch geladen thema bij uitstek. Aan mij en hopelijk ook aan jou om het buiten de denkkaders van de vorige eeuw te houden : )
@heijdensejan, wat vind je van mijn opm. dat het L&C rapport het neo-liberale probleem (mitigatie of adaptatie) op de spits drijft?
LikeLike
Hans, aardig gebaar van je om L&C “dichter” dan Labohm bij de wetenschap te positioneren maar de grens is toch echt peer-reviewed publicatie. De enige peer reviewer was Judith Curry en die schreef het welwillende voorwoord. Tja.
Ik ben het niet met je eens dat L&C weglopen van het resultaat van hun eigen berekeningen. Ze komen er ronduit voor uit dat 2 º C opwarming bij ongewijzigd beleid in de rede ligt. En wat ze de facto doen is de aandacht vestigen op de kwestie ‘adaptatie of mitigatie’. En dat is uiteraard waar het over gaat want de wetenschappelijke facts waren al lang bekend.
LikeLike
Goff,
“Science goes on”.
Natuurlijk man en daarom vind ik science zo boeiend.
En laat ik met climate science ook nog een boeiend mensbeeld ter bestudering krijgen aangeboden.
Bij herlezen van het rapport en een hele reeks commentaren kom ik tot de volgende beschouwing. De boodschap die Crok wil brengen (ontleden bedoelingen en stellingen van het IPCC) wringt met de boodschap van Lewis welke technisch diepgravend is. De aanpak van Lewis heeft inderdaad geleid tot aanpassingen van eerder onderzoek (Libardoni and Forest).
Kortom ik begrijp het geheel niet. Niet de vlag waar onder, de verpakking waarin en stijl en inhoud verwarren.
LikeLike
@ G.J. Smeets,
Als Hans Labohm et al. een eerlijke discussie zouden voeren dan zouden ze hun mening moeten bijstellen op basis van de nieuwste gegevens. Echter Hans voert geen eerlijke discussie en hij kan makkelijk 2 totaal uiteenlopende standpunten in een artikel verdedigen zonder dat zijn volgers daar problemen mee hebben.
De rustiger wordende zon heeft een enorme invloed en binnenkort krijgen we een ijstijd (dus climate sensitivity moet hoog zijn want een kleine verandering heeft enorme gevolgen afgezien natuurlijk dat de zonneactiviteit en de temperatuur al sinds de jaren 60 uit de pas lopen)
en
De gevolgen van een verdubbeling van de hoeveelheid CO2 zijn laag.
5 jaar geleden was het talking point geen opwarming sinds 1995 nu sinds 1997 (maakt niet uit dat dat alleen voor RSS geldt en je dan geen rekening moet houden met bijvoorbeeld OHC) en na de volgende El Nino wordt het geen statistisch significante opwarming sinds 2005 dus binnenkort krijgen we een ijstijd. Geen “scepticus” die een verklaring eist waarom de startdatum van geen opwarming blijft opschuiven.
Het maakt niet uit het is allemaal een rood/groen complot die uit is op een NWO en het uitvoeren van Agenda 21.
LikeLike
Goff,
“Dichter bij de wetenschap dan HL” is niet het grootste compliment dat iemand van mij kan krijgen…
Heijdensejan beschrijft hierboven de debatstijl van een groot deel van de zelfverklaarde sceptici: er is in de verste verte geen sprake van een consistente, coherente of consequente argumentatie. In het Engels noemt men het: “throwing spaghetti at a wall and hoping something sticks”. Ik vergelijk het wel eens met wat ik lang geleden deed als ik geen ijsje kreeg omdat ik niet goed naar mijn moeder had geluisterd: een eindeloos “ja maar, ja maar, ja maar”.
Daarmee vergeleken is het al heel wat als men, zoals L&C doen, probeert aan te geven hoe het dan wel zou zitten. Lewis heeft zijn ideeën vorig jaar ook in de peer reviewed literatuur gepubliceerd. Maar hij lijkt niet te willen accepteren dat zijn methode niet onmiddellijk door iedereen als de gulden standaard is geaccepteerd, In plaats van in te gaan op kritische vragen en kanttekeningen bij zijn artikel, heeft hij ervoor gekozen de aanval in te zetten op andere methoden. Een zwaktebod: een echte wetenschapper grijpt kritiek aan om zijn methode te verbeteren, of om de onderbouwing ervan beter te formuleren.
Met “weglopen van het resultaat van hun berekeningen” bedoel ik dat de retoriek in het rapport van L&C vooral is gericht op “teaching the controversy”. Ze kunnen er niet omheen dat meer dan 2 °C een heel reëel risico is (en dan zeg ik het nog mild), maar veel woorden maken ze daar niet aan vuil. Liever leiden ze de aandacht af, bijvoorbeeld met die suggestieve ondertitel. Of door te roepen dat hun resultaten zo afwijken van “de modellen”, terwijl in werkelijkheid het gemiddelde van de CMIP5 modellen gewoon binnen hun “likely range” ligt. Daarmee maken ze hun rapport bruikbaar voor het hoofddoel van de campagne tegen de klimaatwetenschap: twijfel zaaien.
LikeLike
@Pieter, ja het is een merkwaardige oefening van L&C. Wat ook raar is: op Crok’s blogpost over zijn rapport staat in de draad een (1) felicitatie voor het werk dat hij met zijn rapport verzet heeft. En van niemand (!) een enthousiaste duiding van de iets lagere gevoeligheid die in het rapport wordt geponeerd. Wat betreft je opm. over het mensbeeld zie beneden.
@heijdensejan, accoord de rood/groene complotgedachte zie ik ook wel. Maar daar trap ik niet in want de makke zit een laag dieper. De antropogene gedachte van de IPCC risico-analyses ondermijnt het klassieke onderscheid cultuur / natuur waarop onze collectieve huishouding is gebaseerd. Anders gezegd, het idee dat humane CO2-emissie een klimaatfactor onder andere is strijkt in tegen diepgewortelde intellectuele intuïties en huishoudelijke gewoontes.
LikeLike
Hi Heijdensejan,
Hans Labohm lezen over klimaatwetenschap is net als Fokke & Sukke gaan lezen om iets te leren over ornithologie. 🙂
Deze discussie van vorig jaar was bijna net zo grappig als F&S maar wel wat langdradiger: Hans Labohm vindt de projecties van de klimaatwetenschap te optimistisch. Prof. dr. ir. Marco de Baar heeft het kernachtig samengevat:
LikeLike
And Then There’s Physics heeft een interessant stuk over het artikel van Shindell waar Jan Paul naar verwijst, en over de het antwoord daarop van Lewis, dat een fraaie demonstratie is van “motivated reasoning”.
LikeLike
Hoi Hans,
De publicatie van Shindell is maar één van de redenen waarom de methode van Gregory en Forster (die door Crok en Lewis gebruikt is) niet geschikt is om de Equilibrium Climate Sensitivity te schatten.
De methode Gregory/Forster uit 2002 is wél bruikbaar om een ‘benadering’ van de huidige Transient Climate Response te verkrijgen – maar ook dan is er de aanname dat de respons van de afgelopen decennia doorgetrokken zou kunnen worden naar de toekomst. Voor vele terugkoppelingen en voor de partitionering van extra energie tussen oceaan en troposfeer is dat heel discutabel.
Gregory en Forster zijn zich natuurlijk bewust van de beperkingen en de aannames die in hun methode verwerkt zijn, vandaar ook hun commentaar hier:
http://www.climate-lab-book.ac.uk/2014/gwpf/
De enige werkelijk observationele gegevens over de Equilibrium Climate Sensitivity komen uit de paleoklimatologie waar men immers een groot aantal evenwichtstoestanden kan ‘samplen’.
LikeLike
Het is off-topic maar om het op de Open Discussie Januari te zetten strijkt me tegen de Maartse haren in : )
Hier de links naar de laatste drie blogposts van Steve Easterbrook. Voor mij als dummy op het gebied van klimaatmodellering en simulatie zeer leerzaam en voor jullie ingewijden ongetwijfeld interessant. De laatste link is een prachtige video-vergelijking tussen de simulaties van een klimaatmodel en daadwerkelijke satellietmetingen. De eerste link verschaft info over de wijze waarop klimaatmodelbouwers wereldwijd hun werk op elkaar afstemmen. De andere link legt kristalhelder uit wat het verschil is tussen bestudering van het weer en van het klimaat. Have fun.
http://www.easterbrook.ca/steve/2014/03/climate-model-bake-off/
http://www.easterbrook.ca/steve/2014/02/weather-balloons-vs-climate-balloons/
http://www.easterbrook.ca/steve/2014/02/climate-model-vs-satellite-data/
LikeLike
Pingback: Verrassing: klimaatsceptici produceren alarmerend rapport | Sargasso
Klimaat
teveel CO2
wordt steeds warmer
opwarming van de aarde
ijskappen smelten snel
niet goed
warm
LikeLike
Het RCP8.5 model is vrijwel identiek aan het SRES A1FI scenario dat in IPCC TAR nog het worst case scenario was. Toen was het business as usual scenario SRES A1B, dat overigens ook als zodanig door het KNMI is gebruikt in het Dutch Challenge Model. Ook komen de huidige emissies meer overeen met A1B dan A1FI. Het A1B scenario heeft namelijk de hoogste aanloopemissie van alle SRES scenario’s.
Kortom: de business as usual die JP van Soest hier schetst, is in feite een worst case.
LikeLike
Beste Hans Erren,
1) RCP8.5 is geen model maar een emissie-scenario;
2) het is niet “vrijwel identiek” aan SRES A1FI maar is afgeleid van A2 en totaal bijgesteld en aangepast. De CO2eq concentraties in RCP8.5 zijn lager dan in A1FI;
3) degenen die de scenario’s ontwikkeld hebben, m.n. Keywan Riahi die verantwoordelijk was voor RCP8.5, noemen het zélf: “a conservative business as usual case“;
4) de huidige emissies liggen iets boven RCP8.5 en dus is RCP8.5 het scenario dat het daadwerkelijke verloop het beste weergeeft:
Het A1B scenario dat jij noemt, vooronderstelt nou juist:
– een uitgebalanceerde ontwikkeling over alle energiebronnen;
– vergaande terugdringing van steenkool in de energiemix;
– interventies zoals intensieve stimulering van hernieuwbare energie;
– veel biomassa en kernenergie.
Dat is prima – maar ja, dan ga je er nou juist vanuit dat we dat allemaal zeer voortvarend gaan doen! Het is alléén relevant als dit ook daadwerkelijk afgesproken wordt. Vanaf 2030 zou het dan in lagere emissies moeten resulteren.
Met andere woorden: als je pleit voor een verloop volgens A1B, dan pleit je daarmee automatisch voor álle internationale samenwerking, beleid en emissiereducties die in de EU en in 2015 in Parijs besproken worden. Het overboord zetten van ieder klimaatbeleid (‘no policy at all’, volledige ‘laissez faire’) maakt dat we van A1B op een A1FI ‘fossil fuel intensive’ emissiepad belanden.
Ergo: RCP8.5 is het business-as-usual scenario indien je van ‘no policy’ en ‘laissez faire’ uitgaat.
LikeLike
Ik ontkom niet aan het vermoeden dat het klimaatscepticisme vooral is ingegeven door de (op zich juiste, volgens mij) conclusie dat het zogenaamde ‘groene’ energiebeleid dat met name in Europa wordt omarmt (geforceerd) niet alleen schadelijk is voor Europese welvaart, maar ook ineffectief en ondoelmatig. Als er een energiebeleid zou komen dat *zowel* zorgt voor co2 reductie *en* zorgt voor economische versterking, dan zouden veel klimaatsceptici hun wapens neerleggen volgens mij.
Naar mijn mening is kernenergie noodzakelijk en voldoende om zowel de co2 emissies te reduceren en de economische kracht van Europa te versterken. Dit is volgens mij de sleutel om het ‘klimaatdebat’ op te lossen.
Documenten als het ‘energieakkoord’ en recent het ‘Nederland 100% duurzaam in 2030’ rapport van de Urgenda zijn dusdanig weerzinwekkend (antiwetenschappelijk, naïef en ondoordacht) voor oplettende lezers dat menig mens zich als vanzelf aangetrokken voelt tot het klimaatscepticisme.
Het ‘debat’ over klimaatverandering is volgens mij gebaat bij goed energiebeleid. Wat we op dit moment hebben is tenenkrommend slecht en een slag in het gezicht van iedereen met enige kennis van economie en techniek die begaan is met het milieu en de welvaart. Het zou me niet verbazen als de meerderheid van de ‘klimaatsceptici’ dat zijn puur omdat ze zich rot ergeren aan de bizarre, veelal contraproductieve en fundamenteel infantiele ‘vergroening’ die op Orwelliaanse wijze wordt opgedrongen onder het mom van bestrijding van klimaatverandering.
LikeLike
Joris,
natuurlijk is er een debat over wat de beste maatregelen zijn om de uitstoot van CO2 te verminderen. Vreemd is dat de meest eenvoudige maatregel om dat te doen, naar mijn mening, niet wordt voorgesteld door de tegenstanders van allerlei subsidies en stimulerings maatregelen en dat is een belasting op CO2 uitstoot die direct gecompenseert wordt door een verlaging van de belasting op arbeid, Dan kan daarna de markt beslissen of er een kerncentrale of een windmolen gebouwt wordt.
Echter ik begrijp jouw pleidooi voor kerncentrales niet, als er iets verschrikkelijk duur is en niet zonder uitgebreide overheids ondersteuning gebouwt kan worden is het wel een kerncentrale. Kijk naar de geschiedenis van de nieuwe Engelse centrale, een gegarandeerde aan de inflatie aangepaste prijs die vast ligt voor de komende 30 jaar en die nu al hoger ligt dan de prijs van wind op land (die nog steeds daalt).
Verder zijn vele “sceptici” bezig met het herhalen van al lang weerlegde stellingen zoals “het is de zon” , “de opwarming is gestopt”, “het broeikas effect bestaat niet”, “de hoeveelheid ijs op de noordpool neemt toe” en noem de hele reeks maar op.
LikeLike
Joris,
Eigenlijk vertel je ons dat we vertwijfeld zijn over de ontwikkeling van de welvaart in Europa. We hebben energie nodig, veel en continu. Dat vergt vanwege klimaatverandering en peak-sourcing een transitie.
Deze transitie gaat door een bottleneck. PV doet het niet 24 uur per dag; wind doet het meestal niet 7 dagen per week; biomassa moet worden geimporteerd; opslagsystemen zijn nog niet te koop; etc.
Allemaal halve oplossingen. Niet vertrouwenwekkend.
Jij presenteert kernenergie als de ‘silver bullet’. Technisch kan het. Echter er zit een zwart randje aan door ontwerpproblemen en operationele fouten in 60 jaar operatie. Heydensejan brengt een mistig randje aan van subsidie m.a.w. te duur. Mijns inziens is het daarmee een ‘lemen kogel’ geworden.
Ik snap echter niet hoe deze vertwijfeling moet leiden tot een negatief sceptische benadering in het klimaatdebat. We blijven toch wel helder om ons heen kijken en denken?
Alle hens aan dek voor ontwikkeling en innovatie van gebruik, opslag, transport en opwekking van energie. Zoals je ziet staat gebruik als eerste in dit rijtje: besparing!
Mede daarom een CO2-belasting om snel resultaat te boeken.
LikeLike
Het Franse kernenergieprogramma leverde concurrende electriciteit. Dat is per onafhankelijke parlementaire enquete in het jaar 2000 voor eens en voor altijd vastgesteld. Klachten over de ‘hoge kosten’ van kernenergie zijn het gevolg van overdijving van de kosten enerzijds, maar ook de decennialange ondermijning vanuit de anti-kernenergielobbie. De nieuwe reactoren in het VK zijn duur omdat de Britten hun kernenergiesector hebben laten verderven. In andere landen, speciaal Azie, worden reactoren vlot en conform schappelijke prijs gebouwd. Overigens, de centrales in het VK zullen nog altijd veel goedkopere energie leveren dan een functioneel gelijkwaardige combinatie van windenergie + opslag.
Kernenergie is overigens bewezen de goedkoopste, veiligste en schoonste energievoorziening ooit ontwikkeld, ondanks de angstzaaierij vanuit de (veelal met fossil geld gefinancieerde) anti-kernenergiegroeperingen.
Kernenergie is geen ‘silver bullit’ en ook geen ‘lemen bullit’. De ‘bullit’ is gemaakt van uranium, thorium of plutonium.
Verder ken ik persoonlijk tenminste een persoon die inderdaad vanwege het anti-wetenschappelijke en schadelijke klimaatbeleid concludeerde dat de hele klimaatwetenschap doorgestoken kaart is. Daar heb ik hem uiteindelijk van af geholpen, maar het komt mij voor dat er vast veel meer mensen zijn die de klimaatwetenschap puur en alleen wantrouwen vanwege het krankzinnige energiebeleid dat ermee wordt doorgedrukt.
In Belgie heeft men bijvoorbeeld besloten alle kerncentrales te sluiten voor 2025. Er zullen geen nieuwe centrales worden gebouwd. Belgie is voor bijna 50% afhankelijk van kernenergie. Dit soort ontwikkeling maakt (goed geinformeerde) mensen boos en bang. Hun frustratie botvieren ze al gauw op de ‘milieu gekkies’ en ze hebben niet geheel ongelijk.
LikeLike
Een prijs op CO2 is zeker een goede oplossing, maar alleen als kernenergie volwaardig mag meedingen in de energiemarkt. Anders zal een CO2 heffing slechts tot verdere ondermijning van de Europese concurrentiekracht leiden vanwege de stimulering van extreem dure niet-fossiele en niet-kernenergie. Het rondpompen van geld in deze zorgt niet dat deze inefficiënte systemen goedkoper worden. Het zal slechts zorgen dat de industrie uit europa verdwijnt. De Chemiesector in Europa heeft al gewaarschuwd dat de sector binnen tien jaar volledig zal verdwijnen, als er niet snel wat gedaan wordt aan de onzekerheid en kosten van energie in de EU.
Lees en huiver.
http://www.ineos.com/News/INEOS-Group/Letter-to-Mr-Barroso/
Hoog tijd om de ogen te openen en in actie te komen tegen antiwetenschap en verspilling. De toekomst van onze kinderen staat op het spel, lijkt me.
LikeLike
Joris van Dorp,
ontkenners van de CO2 gerelateerde opwarming hebben diverse argumenten voor de ontkenning. Welvaart-schade door en in-efficiëntie van alternatieve, duurzame energie-voorziening behoren daar inderdaad ook toe. En net als alle andere argumenten voor ontkenning deugen ook deze twee argumenten niet.
Het welvaart-argument is een smoes om de risico’s van opwarming niet onder ogen te hoeven zien. Soms is er wat voor te zeggen om een vinger op te offeren om de hand te redden. En laten we effe duidelijk zijn: die hand is zéér rijkelijk gevuld ook al komt de vulling voor als nog in slechts een paar zakken terecht. Bovendien: sinds wanneer is investering in economische randvoorwaarden (energie-voorziening is er zo een) schadelijk voor de welvaart?
Het in-efficiëntie-argument is onzin. Wat dacht je hiervan?
http://www.nrc.nl/handelsblad/van/2014/maart/15/perovskiet-zet-het-klassieke-zonnepaneel-in-de-sch-1356362
Je stelt dat mensen boos en bang zijn, dat ze hun frustratie al gauw botvieren op de ‘mileu gekkies.’ Tja, dat die mensen dingen door elkaar halen hoeft toch niet te betekenen dat jij dat ook doet waar je suggestief stelt dat ze niet helemaal ongelijk hebben. Je ziet toch ook wel dat botvierende frustratie-argumenten niet deugen?
LikeLike
Het gaat mij uiteindelijk om de centen. Het heeft geen zin om technologien structureel te subsidieren als oplossing voor het klimaatprobleem. Wellicht dat we daarmee zelf 100% co2 vrij worden (want we zijn inderdaad tamelijk rijk) maar de rest van de wereld gaat dat niet doen. Het levert ook geen exportkansen op.
Intermitterende energiebronnen kunnen geen basis vormen voor een industriële maatschappij. En zeker niet als de indirecte kosten domweg genegeerd worden, zoals scheren en inslag is ook in het ‘Energieakkoord’. Met indirecte kosten bedoel ik:
http://papers.ssrn.com/sol3/papers.cfm?abstract_id=2200572
Het maken van energie tot een luxeproduct is geen oplossing. Niet voor Nederland, en zeker niet voor de wereld. Duurzame energie die niet economisch is, is niet duurzaam. Iets anders denken is naïef en hopeloos, vrees ik, en zeker geen dure subsidiecenten waard. Kernenergie is in potentie wel economisch (zo bewijst Frankrijk onder andere) dus dat lijkt me kansrijk. Maar dat is nu juist de techniek waar de ‘milieugekkies’ niet aan willen. Dan houd het toch op?
LikeLike
Let wel, soms als ik in een discussie met mensen uit de industrie aangeef dat ik het klimaatprobleem reeel acht en dat de klimaatwetenschap betrouwbaar is, dan krijg ik al meteen commentaar op ineffectiviteit van ‘die domme windturbines’ en de schande van ‘al die subsidies op elektrische leasewagens voor de milieubureau’s’ of de ‘regeldruk van die efficientie-eisen’. Oftewel: simpelweg het *beamen* van de feitelijke ernst van klimaatverandering wordt door sommigen al meteen in verband gebracht met de ondersteuning “dus” van rammelend energiebeleid. Geen wonder dat mensen die dergelijk beleid afwijzen ook vaak de klimaatwetenschap niet vertrouwen. Men ziet tussen die twee een verband, wil ik maar zeggen.
LikeLike
Joris,
De brief naar Barroso waar je naar linkt bevat de mening van één enkele Britse zakenman (James Ratcliffe) die enkele chemische bedrijven bezit. In de Europese chemische industrie is hij eerder een buitenbeentje dan representatief voor iedereen.
De meningen over de kosten van verschillende vormen van energie lopen nogal uiteen, en dat blijkt nogal eens af te hangen van wat er wel of niet meegenomen wordt in die berekeningen. Ik heb bijvoorbeeld wel eens begrepen dat risico’s van kerncentrales niet of zeer beperkt te verzekeren zijn. Dat betekent dus dat de maatschappij als geheel een risico draagt. Neem je dat mee in de kosten? En er schijnen ook nogal wat manieren te zijn om de kosten van de langdurige opslag te berekenen, met nogal uiteenlopende uitkomsten.
Daarnaast hoeven de onmiddellijke kosten natuurlijk niet de enige factor te zijn die bepalend is voor het te voeren energiebeleid. Er kan ook gekozen worden voor beleid dat de ontwikkeling van duurzame technologie stimuleert. Op korte termijn zal dat wat duurder zijn, maar investeringen in nieuwe technologie kunnen zich op lange termijn wel terugbetalen. In de jaren tachtig hadden “milieugekkies” behoorlijk wat invloed op het Nederlandse beleid, en het feit dat we toen in de wereld voorop liepen heeft een hele hoop technologiebedrijven en ingenieursbureaus gigantisch veel buitenlandse opdrachten opgeleverd, tot in de 21e eeuw.
Tenslotte: iedereen die jouw mening over kernenergie niet deelt afschilderen als “milieugekkie” helpt de discussie bepaald niet vooruit.
LikeLike
Overigens zag ik toevallig eergisteren de voorzitter van de Nederlandse werkgevers, Bernhard Wientjes, in Buitenhof ook gewoon pleiten voor meer duurzame energie. Natuurlijk deed hij dat met wat meer voorbehoud dan, pak ‘m beet, de gemiddelde Greenpeace-actievoerder dat zou doen. Maar toch, de opvattingen van het bedrijfsleven hierover lijken me wat genuanceerder dan jij denkt, Joris.
LikeLike
Joris van Dorp,
de Franse kerncentrales zijn gebouwt door een Frans staatsbedrijf voor een Frans staatsbedrijf…. De werkelijke kosten en wat dus de echte kosten zijn geweest zijn onduidelijk.
Nieuwe kernreactoren van hetzelfde Franse staatsbedrijf zijn bijna onbetaalbaar en niet concurrerend met de huidige stroomprijzen.
Kijk naar de nieuwe centrales in Engeland ((Hinkley point, Finland (Olkiluoto) en Frankrijk (Flamanville) dan hebben ze een ding gemeen ze zijn veel duurder dan gepland en ze hebben te maken met kostenoverschrijdingen en vertragingen. De nieuwe centrale in de US (Vogtle 3/4) worden ook gekenmerkt door kostenoverschreidingen, subsidies en vertragingen.
Niet alleen allerlei “linkse millieu gekkies” hebben zo hun bedenkingen ook de crypto communisten van bijvoorbeeld de Citigroup en MIT zetten zo hun vraagtekens bij het kostenplaatje van een nieuwe kerncentrale.
Klik om toegang te krijgen tot New_Nuclear-The_Economics_Say_No.pdf
Klik om toegang te krijgen tot 2009-004.pdf
Ik ben niet tegen nieuwe kerncentrales maar ook die kosten heel erg veel gemeenschapsgeld en ook dat is iets waar jij dus op tegen bent. Trouwens ook bijvoorbeeld James Hansen (toch ook weer iemand die al snel als milieu gekkie wordt neer gezet) is voor meer kerncentrales
Dus laten we de discussie over AGW voeren op basis van de klimaatwetenschap en beleid (=gaan we wat doen en zo ja wat dan) overlaten aan de politiek. Dit wordt echter regelmatig door elkaar heen gegooit. Maar zolang de meeste “sceptici” zich verschuilen achter de meest stompzinnige ontkenningen van de wetenschap komen we niet aan bij punt 2.
LikeLike
Beste Joris van Dorp,
Dit zijn twee volledig onafhankelijke wetenschappelijke vragen:
1) Hoe en in welke mate beïnvloeden de stijgende concentraties broeikasgassen het klimaat (zie o.a. IPCC WG I). Welke gevolgen heeft dat nu en in de toekomst voor de ecologische systemen, biodiversiteit, landbouw, landelijke en stedelijke gebieden, voedselvoorziening, gezondheid, weersextremen, … (WG II).
2) Wat zijn effectieve en haalbare maatschappelijke en technische oplossingen? M.a.w. op welke manieren kan men in uiteenlopende gebieden (de EU is iets heel anders dan Centraal-Afrika) de emissies van extra broeikasgassen verminderen – dat is de ‘mitigation’. Daarnaast is het duidelijk dat we niet kunnen voorkomen dat we de eerste 1 á 2 °C (wereldgemiddeld) toch voor de kiezen krijgen — dus ook de ’adaptation’ vraagt om gerichte acties en gerichte oplossingen.
Het eerste definieert het probleem, het tweede alleen de (potentiële) oplossingen.
Er bestaat echter een neiging om e.e.a. door elkaar te husselen, en dat neemt dan de volgende vorm aan:
Het bovenstaande is natuurlijk geparafraseerd, maar het geeft wel de ideologische en politieke context aan van waaruit sommigen het beleven. Voor hen staan fossiele brandstoffen gelijk aan veel welvaart, aan consumptiegoederen en vooral ook aan hun eigen dominante positie: de maatschappelijke status-quo die zij liefst zoveel mogelijk willen behouden. Veel ‘klimaatsceptici’ voelen zich deelgenoot van een bepaalde ‘tribe’ binnen de maatschappij (al of niet terecht).
Daardoor wordt er vaak achteruit geredeneerd, volgens het patroon: “Het gaat toch niet lukken om emissies te reduceren en ik heb helemaal geen zin in windmolens en zo. DUS moet de klimaatwetenschap onjuist zijn, dan vervalt namelijk die noodzaak!”
Echter, punt 1 hierboven staat er *geheel* los van of de maatschappelijke en technische oplossingen nu wel of niet werken. Punt 1 is gewoon een gevolg van de natuurwetten. En natuurwetten trekken zich niets aan van wat wij ideologisch of politiek ‘prettig’ vinden en haalbaar achten.
LikeLike
Als ik vanavond tijd heb stuur ik nog even een reactie in op je andere punten, Joris. Maar ik ben benieuwd of je de scheiding tussen punt 1 en punt 2 onder ogen ziet, en dit erkent. Over dat tweede punt valt overigens genoeg te zeggen, daar niet van (het is eigenlijk energie-politiek).
Vraag: ben je het eens met de scheiding tussen (1) en (2)?
Verder dreigt de discussie wel erg off-topic te geraken, het onderwerp is immers de bovenstaande blogpost. Dit blog gaat over Klimaatverandering en niet over hernieuwbare energie, energiepolitiek of over kernenergie. We proberen om ons hier te beperken tot de klimaatwetenschap: zeg maar Working Group I en een beetje WG II in IPCC termen.
Ik heb een nieuwe open discussie aangemaakt en daar ook een reactie geplaatst. Mijn verzoek is om dit daar voort te zetten – en het voornamelijk te beperken tot de klimaatwetenschap. 🙂
LikeLike
Ik denk dat de relatie tussen wetenschap en beleid inzake klimaatverandering zeer wezenlijk is. Wanneer er transparant, effectief en doelmatig beleid gemaakt wordt, dan volgt de acceptatie van de wetenschap veel sneller. Maar zolang het beleid gemaakt wordt op basis van aanwijsbare nonsens en verwarring (waarbij bijvoorbeeld het negeren van de aanzienlijke integratiekosten van hoge penetraties zon/wind energie een van de meest hardnekkige is, zie mijn link over deze integratiekosten hierboven) zal de acceptatie van de klimaatwetenschap ook achterblijven, denk ik. Doe hiermee wat u wil.
Milieuverbeteringen gerealiseerd in de vorige eeuw waren heel gemakkelijk, vergeleken bij de uitdaging om voldoende co2 emissie reductie te realiseren.
Zonder een gedetailleerde discussie over de voor/nadelen van – en de technische basis van – onuitputtelijke en veilige kernenergie te willen voeren zal ik hier slechts moeten stellen dat de strijd tegen klimaatverandering zo goed als verloren is zonder kernenergie. Ik stel daarom voor dat eenieder die zich bekommerd om het milieu zich grondig informeert over deze kwestie voordat hij/zij deze technologie actief gaat bestrijden. Mensen die kernenergie bestrijden zijn volgens mij slechts ‘nuttige idioten’ die in het voordeel werken van de fossiele energiesector.
LikeLike
Joris mijn antwoord in het open draadje 😉
LikeLike